In mijn hoofd

Gisteren heb ik augustus fantastisch af kunnen sluiten. Twee zielen, één gedachte kwam meerdere keren langs in leescollages van augustus, waar ik enorm dankbaar voor ben. De foto bij deze blog is een screenshot van één van mijn Instagram verhalen, het is het verhaal van Amarins dat ik bewerkt heb. In augustus heeft zij namelijk Twee zielen, één gedachte en Een klus voor twee gelezen . Ik zet de titels met reden in deze volgorde, Amarins gaf aan dat het haar nummer één en twee van afgelopen maand zijn. Daar is maar een woord voor: fantastisch! Ik had net zo goed voor de collages van Geja, Annemiek, Ilona, Karin, Cindy, Mary, Veri en Sandra kunnen kiezen, dank jullie wel!

En toen kwam als de klap op de vuurpijl de recensie van Gina voor Twee zielen, één gedachte... Ik moet de tekst gewoon met jullie delen:

Vandaag heb ik met een diepe zucht "Twee zielen, één gedachte" van Esther Stui uitgelezen. Een diepe zucht, even mezelf herpakken en alles laten bezinken. Lieve Esther, wat heb je hiermee weer een schitterend boek uitgebracht. Wat heb je prachtige karakters neergezet. Wat heb je jezelf overtroffen. En last but not least: wat ben je als schrijver wéér gegroeid! Met elk boek dat je uitgebracht hebt, heb ik jou een stukje zien groeien in het schrijverschap, zag ik dat je meer met woorden en zinsopbouw ging spelen. En nu met Nena, Adam en alle andere karakters heb je jezelf in zoveel verschillende opzichten gigantisch overtroffen!! Ongelooflijk!! Het is je gelukt mij kippenvel en tranen te bezorgen tijdens het lezen. "Twee zielen, één gedachte" is wat mij betreft geen parel, maar een kroonjuweel!

Lieve Gina, je hebt mij enorm ontroerd met deze prachtig verwoorde recensie. Alles wat ik hoopte te bereiken met dit boek staat erin. Natuurlijk probeer ik mezelf met ieder nieuw boek te overtreffen en mijn lezers mee te nemen op een reis vol emoties. Het is gelukt. Duizendmaal dank!

Uiteraard heb ik Gina ook bedankt met een berichtje, daarna kletsten we nog wat verder en zo kwam ik op de titel van deze blog. Het overgrote deel van mijn verhalen vormt zich namelijk in mijn hoofd. Ik heb één notitie boekje waar ik aantekeningen in maak. Het eerste boekje was pas vol nadat Vlinders verscheen. Ik hou er in bij wie de paperbacks bij mij hebben besteld, wie ik wil vragen om recensies voor mij te schrijven, de reden waarom ik mijn boeken toch niet direct via Bol ga verkopen (eens per maand twijfel ik daar weer over, de conclusie is dat ik er dan helemaal niets aan overhoud of ik moet de prijzen van de paperbacks flink opschroeven), de mogelijk titels van het boek (om jullie een idee te geven: Rode ballonnen, Haast niet te bevatten, Met jou is alles anders en Een hart in duizend stukjes, zijn het allemaal niet geworden), een globale tijdlijn, de titels van de hoofdstukken, de songs die ik gebruik in een boek, de kosten voor het drukken van de paperbacks, wat ik allemaal op sociale media kan knallen, de Hebban rank en een overzicht van wat er allemaal bij komt kijken om een boek uit te brengen. De daadwerkelijke ideeën voor het manuscript zijn niet meer dan twee A5-jes. De ideeën buitelen vaak in mijn hoofd rond tot ze een vaste vorm krijgen, via mijn vingers, op mijn laptop. In de nacht lig ik wel eens wakker en dan houden mijn personages hele gesprekken met elkaar. Schrijf ik dat dan midden in de nacht op? Nee, als het idee goed is, dan blijft het hangen en weet ik het de volgende dag ook nog.

Rond de verschijningsdatum van Twee zielen, één gedachte heb ik veel gelezen, dat is voor mij ontspanning. Drie weken daarna ging het weer borrelen en bruisen in mijn hoofd en pakte ik het Word-bestand voor manuscript nummer acht erbij. Het had toen zo'n 11.000 woorden. Inmiddels ben ik ruim over de 20.000 heen, het borrelt en het bruist.

Liefs, Esther