Persoonlijke favoriet

De Q&A met Melanie was superleuk. Een poos geleden heeft zij mij ervoor gevraagd en in het begin twijfelde ik een beetje. Ik ben geen persoon die zichzelf graag op de voorgrond zet, ik ben een introvert. Dat zal sommigen van jullie verbazen, want ik weet het aardig te verbloemen. Geloof mij, na zoveel aandacht voor mijn persoon ben ik echt een beetje op. Dan kruip ik in mijn leesstoel, pak een mooi boek en gun mezelf rust.

Alle recensies die ik krijg voor Twee zielen, één gedachte zijn overweldigend mooi. Van de recensenten die ik gevraagd heb, zijn er zes die hun recensie al hebben gedeeld en wat voor recensies. Ik ben er regelmatig even stil van of ik raak echt ontroerd, maar goed dat ik nu waterproof mascara heb dankzij Cindy. Ja, het doet veel met mij. Natuurlijk hoop ik als ik een boek uitgeef dat het positief wordt ontvangen, maar de reacties zijn zoveel mooier dan ik verwacht had. Twee nieuwe lezeressen die gelijk een recensie voor het boek hebben geschreven wil ik bij deze nog extra bedanken. Sanne en Kiki, echt fantastisch, ik ben jullie heel dankbaar!

Om terug te komen op de Q&A. Melanie vroeg wat mijn favoriete boek is van mijn zevental. Na even nadenken heb ik Gewoon puur Emma gezegd en later, in de leesstoel, dacht ik daar nog over na. Alle boeken hebben een plekje in mijn hart, allemaal hebben ze personages waar ik met veel liefde aan terugdenk. Ja, Gewoon puur Emma is speciaal doordat ik er mijn liefde voor Zweden zo goed in kwijt kon. Het is echter niet mijn persoonlijke favoriet, dat is toch Twee zielen, één gedachte. Tijdens het schrijfproces heb ik heel bewust gekozen om de emotie jaloezie voorrang te geven in het verhaal. Simpelweg omdat het herkenbaar is, ik ben echt een jaloers persoon als het op manlief Bert aankomt. Wij zijn in september zesentwintig jaar getrouwd en we weten precies wat we aan elkaar hebben, maar er zijn tijden geweest in het begin van onze relatie dat ik het heel moeilijk vond om hem mijn vertrouwen te geven. Een eerdere niet zo fijne relatie heeft daar natuurlijk alles mee te maken. Het putten uit je eigen ervaring is iets heel moois om te kunnen doen tijdens het schrijven. Natuurlijk verzin ik ook van alles bij elkaar, dat is juist de fijne andere kant van het schrijven.

Het boek waar ik tijdens het schrijven het meest emotioneel op reageerde, echt tranen met tuiten heb ik gehuild, is Het Rubens meisje . Voor iedereen die het boek nog niet gelezen heeft, kijk door de cover heen. Het is geen historische roman, het is een echte feelgood. Het schilderij van Peter Paul Rubens wilde ik per se op de voorkant en pas op de allerlaatste bladzijde begrijp je waarom. Kleine tip: eind november deel ik het boek op Kobo, Kobo Plus en Kindle.

Gisteravond ben ik erg gezellig uit eten geweest met Veri. Toen ik weer thuis kwam, werd ik aangenaam verrast door twee antwoorden op een vraag van lezeres Agnetha in de Romance op Kobo Plus groep op Facebook. Zij vroeg om de beste romance boeken die je ooit hebt gelezen op Kobo. Ik scroll door de antwoorden en kom dit antwoord tegen van Ann: De Eindeloos reeks van Wendy Brokers, Twee Prinsen van Jackie van Laren of misschien wel Twee zielen, één gedachte van Esther Stui - auteur. In één adem genoemd worden met mijn Nederlandse feelgood-heldinnen, daar had ik nooit van durven dromen. Heel veel dank, Ann! Vanmorgen las ik in dezelfde post een antwoord van Waldy: Boeken van Esther Stui - auteur, erg mooi, vooral de laatste. Mijn dag kan niet mooier beginnen.

Liefs, Esther

Wed, 24 August