Op 33 in de Hebban rank en op 7 in de Hebban feelgood rank

'Kan je mij even knijpen?' Dat heb ik vanmorgen aan Bert gevraagd. Het is echt ongelooflijk wat er gebeurd, Twee zielen, één gedachte staat vandaag op 33 in de Hebban rank en op 7 in de Hebban Feelgood rank! De hoogste notering die ik ooit daarvoor behaalde met een eerder verschenen boek is in de Hebban rank op 108 en op 20 in de Feelgood rank, dat was voor Vlinders in maart van dit jaar. Dagelijks krijg ik berichtjes van lezers, word ik genoemd of getagd in berichten op Facebook en Instagram waarin lezers aangeven dat ze van Twee zielen, één gedachte genieten. Berichtjes zoals:

Prachtig boek, jammer dat het uit is.

Een geweldig, mooi ontroerend boek.

Wat een schitterend boek met een lach en een traan. Onvoorwaardelijke liefde. Dank je Esther Stui voor dit boek.

Esther, wat heb ik van dit boek genoten. Ik heb zitten huilen, lachen en met momenten van verwondering zitten lezen over de wendingen in het verhaal die ik toch niet kon voorspellen. Een heerlijk boek en het krijgt van mij terecht vijf ballonnen. Ik kijk al uit naar een volgend boek.

Bovenstaande berichtjes zijn van lezers waarvan de namen mij nog niet eerder zijn opgevallen, misschien is dit boek de eerste dat zij van mij lezen. Al die lieverds zoals Ann, Levine, Marion, Joke en Waldy wil ik ontzettend bedanken voor hun mooie woorden! Er wordt in Facebook-groepen ook gevraagd of ik al meer boeken geschreven heb, als ik zo'n berichtje niet gelijk heb gevonden, word ik getagd en daarvoor wil ik Amarins, Martine en Anja bedanken!

Ga ik nu naast mijn schoenen lopen? Nee, verre van dat. Het kan zo weer over zijn. Ik ga jullie vertellen dat ik in de dagen voordat het boek officieel verscheen flinke hoofdpijn had. Pure stress omdat er een aantal mensen waren die mij onzeker maakten. Sowieso ben ik niet overtuigd van mijn kunnen. Ik schrijf puur op gevoel en recht vanuit mijn hart, lap sommige "schrijfregels" aan mijn laars en dat kan niet iedereen waarderen. Dat hoeft ook niet. Laat mij mijn eigen ding maar doen. Gelukkig heb ik daar als Disney-liefhebber een goed voorbeeld voor in Elsa uit Frozen: Let It Go! Dat zeg ik nu heel stoer, de waarheid is dat ik dat verrekt lastig vind. De tegeltjes die lieve Geja een poos geleden voor mij gemaakt heeft, hangen inmiddels uitgeprint op het prikbord. Voor de nieuwe lezers van mijn blog: scroll een poosje door, dan kom je ze vanzelf tegen.

Daar tegenover staat dan de eerste recensie die ik kreeg van de zeven recensenten die de paperback hebben gekregen. Marleen gaf mij een enorme boost, haar recensie is zo prachtig verwoord en dat ze dan ook nog afsluit met: Ik heb genoten van dit toch weer typische Esther Stui verhaal, want ja, ze heeft naar mijn gevoel haar eigen feelgood schrijfstijl! Toen rolden er een paar traantjes over mijn wangen.

Annemiek had het boek als eerste uit, tijdens het lezen deed ze een hilarische ontdekking. Adam Cartwright, mijn zelfverzonnen mannelijke hoofdpersoon (zie mijn vorige blog voor de uitleg hoe ik op zijn naam gekomen ben) blijkt de naam van een personage uit de serie Bonanza te zijn... Gelukkig niet de naam van de acteur zelf. Wat Annemiek al aangaf, ik ben te jong om de serie te kennen. Bij volgende boeken ga ik toch maar op de naam googlen voordat ik hem gebruik... Op de Feelgood Books-pagina op Facebook heeft Annemiek een prachtige collage van Twee zielen, één gedachte gedeeld, gelukkig heeft de acteur geen ijsblauwe ogen ;-)

Als laatste wil ik Amarins en Ilona nog ontzettend bedanken voor hun recensies voor Een klus voor twee en voor De onbeschoft aantrekkelijke man , het is zo fijn dat jullie van mijn boeken genieten en dat genieten om weten te zetten in prachtige woorden. Duizendmaal dank!

Liefs, Esther

Thu, 11 August