Ballonnen

Deze week begon met het fantastische nieuws dat Pencarrow is geaccepteerd door NBD Biblion. Zelfs mijn eerste boek is binnenkort te leen in de bibliotheken, daar ben ik superblij mee! Het betekent dat er binnenkort vijf boeken van mij te vinden zijn in de bibliotheek. Vlinders is nog te kort geleden verschenen voor een recensie of eventuele acceptatie, maar ik heb het boek ingestuurd en het is te vinden in de webshop van NBD Biblion.

De foto bij deze blog heeft alles te maken met manuscript nummer zeven waarin ballonnen een terugkerend fenomeen zijn. Ik kan gerust zeggen dat ik in een schrijfflow zit, op dit moment staat de woordenteller op 78.353 en nee, ik ben nog niet klaar. Ik ben in De Samaritaan van Cilla en Rolf Börjlind bezig, maar het boek ligt al twee weken met de boekenlegger tussen dezelfde pagina's geklemd op de salontafel, geen tijd, ik móet schrijven.

Jullie hebben vast wel gelezen dat ik in Papendrecht ben geboren en opgegroeid. Als kind kwam ik al graag in de bibliotheek en op een gegeven moment ontdekte ik dat ik een boek las van een Papendrechtse schrijfster met de naam Leonie Kooiker. Hoe ik erachter kwam weet ik echt niet meer, maar ik kwam te weten waar mevrouw Kooiker woonde. In een dijkhuis met uitzicht over rivier de Merwede. Om van de bibliotheek naar huis te fietsen nam ik vaak een omweg om te kijken of ik mevrouw Kooiker zou zien. Voor een groot raam stond een leunstoel en met mijn kinderlijke fantasie schreef ze daarin haar boeken. Soms zat ze echt in de stoel als ik langsfietste. Alle keren fietste ik gewoon door naar huis, ik durfde niet aan te bellen en te zeggen dat ik vond dat ze mooi schreef. Eigenlijk is zij mijn eerste inspiratiebron geweest, al besef ik me dat nu pas. Jaren heb ik niet aan mevrouw Kooiker gedacht, nu heb ik haar opgezocht op internet. Wikipedia geeft aan dat de schrijfster op 16 april 2020 is overleden in Papendrecht. Dertien dagen nadat Pencarrow verscheen.

Liefs, Esther

Thu, 05 May