Schrijven!

Deze week heb ik voor het eerst sinds weken weer geschreven, zalig! Door alle voorbereidingen en de sociale media-bom die ik had gepland voor de verschijning van Vlinders bleef er geen tijd over om te schrijven. Ik mis het gelijk, het kriebelt en bruist vanbinnen dan enorm. Ideeën die al langere tijd in mijn hoofd zitten, vertrouw ik aan een Word-document toe. Toch merk ik dat ik ook veel ideeën gewoon opsla in mijn hoofd. Daar las ik eerder deze week een mooie uitspraak over van een andere auteur, sorry ik weet niet meer wie het was. Het was een man en hij stelde dat als je een idee krijgt terwijl je het niet gelijk kunt opschrijven en je herinnert het je op een later tijdstip nog, dat het dan een goed idee is. Minder goede ideeën schijn je sneller te vergeten... Interessante theorie.

Hebben jullie al genoeg van mijn berichten over de Hebban rank? Vette pech, want ik blijf ze delen, hahaha. Dat de keuze die ik heb gemaakt om Vlinders in eigen beheer uit te geven en het boek gelijk te delen op Kobo en Kobo Plus zo goed zou uitpakken, had ik nooit maar dan ook nooit durven dromen. Vandaag staat Vlinders op 68 in de algemene rank en op 10, ja je leest het goed TIEN, in de feelgood rank!!!

Bijzonder leuk vind ik dat er nieuwe lezers bijkomen, zoals Carla. Gisteren deelde zij de collage bij deze blog met daarbij de woorden: Mijn gelezen boeken. Favorieten van deze maand met stip Vlinders en Tot aan de zon en terug. Jeetje, dat is voor mij een droom die uitkomt. In één adem genoemd worden met Jill Mansell. Als er één internationale feelgoodauteur mijn grote voorbeeld is dan is het Jill. Met het lezen van haar eerste feelgoodroman Solo ging voor mij de wereld open van de feelgood. Om haar te eren komt haar naam ook terug in manuscript nummer zeven. Maar even terug naar de reactie van Carla, ik moet daar dan op reageren en heb dat precies zo gedaan als hierboven geschreven is. Haar reactie: Wat een heerlijk boek. Met een lach en een traan. Ik ging zo in het boek op dat ik riep: 'Ah nee toch.' Of heel hard moest lachen... mijn man en stiefdochter dachten: die wordt niet goed hahaha. Het blijft nog lang bij je dit verhaal. Dank je wel.

Aan alle andere lezers: bedankt voor jullie mooie woorden en prachtige collages.

Liefs, Esther

Thu, 31 March