Recensie

Allereerst, wat ik in mijn vorige blog aangaf, leidde tot een paar verontruste appjes. Er werd gedacht dat ik wilde stoppen met schrijven. Nou, alles behalve dat! Het schrijven is mijn lust en mijn leven, dat blijf ik doen tot ik niet meer kan typen. De beslissing is dat ik stop met werken bij de Bruna in Goes en daar wil ik maar één ding over kwijt: het ligt niet aan mijn lieve collega's. Vanmiddag kreeg ik van een van de collega's een foto geappt van een klant die Een klus voor twee heeft gekocht. Zo lief! Voorlopig ga ik Bert meer helpen met de administratie van ons transportbedrijf en natuurlijk veel schrijven. En misschien komt er wel iets moois op mijn pad.

De recensie van Amarins voor Pencarrow heeft indruk op mij gemaakt. Het is voor mij als auteur zo fijn om te lezen dat wat ik wilde overbrengen, ook echt gelukt is. Haar woorden: Het verhaal is constant genieten, wordt nergens saai en bevat prachtige thema’s. Rangen en standen worden duidelijk maar ook zit het verhaal vol met liefde, rouw, verdriet, familiebanden en vriendschap. Wat ik in dit verhaal vooral bijzonder vond is dat het gaat over ‘omkijken naar elkaar’. Een thema wat iedereen zal aanspreken! sluit ik in mijn hart.

Van een lezer kreeg ik de vraag met hoeveel verhalen ik op dit moment bezig ben. Het belangrijkst is manuscript nummer zeven, maar dat bedoelde ze niet. Ik ben op onderzoek gegaan in de bestanden op mijn laptop en tel daar vijf verhalen in wording. Sommige hebben al meerdere pagina's en andere hebben alleen maar een paar inleidende zinnen.

De reactie van Vivian, die deze week Valse start heeft gelezen, vind ik geweldig. Ze vindt het te kort, ze zat er net zo lekker in. Nou Vief, wees gerust nummer zes en zeven zijn echte boeken en van de vijf anderen voorspel ik dat er één een kort verhaal zal zijn.

Liefs, Esther

Thu, 03 February