Voor de liefhebbers is de preview van St Michael's Mount al te lezen in Kobo. Het uploaden van het bestand via Kobo Writing Life ging razendsnel. Er staat 24 tot 72 uur voor, maar mijn bestand was al binnen een paar uur online. Het ziet er goed uit en zeker ook de tekening van Rudi boven het hoofstuk komt mooi over, maar... en dat is voor mij een grote maar, de cover is niet te zien bij de preview. Wel bij de algemene informatie over het boek, maar klik je verder dan krijg je een witte pagina met alleen een heel klein vierkantje bovenaan de pagina. De eerste hoofdstukken zijn overigens wel te lezen. Natuurlijk heb ik gelijk gemail met KWL, ook omdat ik mijn overzicht van juli nog niet binnen heb, maar ik heb nog geen antwoord gekregen. Dat verloopt allemaal niet soepel en daar baal ik stevig van. Geduld heb ik op mijn 52ste nog steeds niet, dus dat zal ook niet meer komen. Toch is er altijd een lichtpuntje als ik dat hard nodig hebt en dat lichtpuntje kwam in de vorm van Herman. Hij reageerde op Hebban op mijn vorige blog, omdat de blog zijn kennismaking met mij als auteur was. Deze had hem nieuwsgierig gemaakt, alleen al door de productiviteit. Van zo'n compliment ga ik glunderen. Nadat ik hem had bedankt, kwam de dag daarna nog een reactie van Herman:
Met veel plezier heb ik God Jul gelezen. Je bent een ambassadeur voor Zweden. Helaas ben ik ooit te kort in dat land geweest, hetgeen ik na dit boek maar al te goed besef. Opvallend is niet alleen de beschrijving van sfeer en weetjes van Zweden, maar ook het weergeven van de werkelijkheid in de wereld om ons heen. En het is uiteraard een smakelijk verhaal over de liefde tussen al wat gerijpte dertigers, en de soms gebrekkige ouder-kind relatie.
Voor mij hoor je thuis in het rijtje van Jackie van Laren, Charlotte de Monchy en Astrid Harrewijn, allemaal auteurs die ik via Hebban heb leren kennen. Overigens zonder anderen te kort te doen. Het zal niet bij één boek van jou blijven.
Na deze mooie complimenten ging het glunderen over in stralen en was ik de cover even helemaal vergeten, waarvoor mijn dank, Herman!
Afgelopen weekend hebben Yvonne, Moniek en Sophie keihard gewerkt om de door mij gestelde deadline van maandag te halen. Lieve dames, jullie betekenen zo veel voor mij en voor mijn boeken. Jullie speurwerk is ongekend goed. Samen hebben we toch nog het een en ander aan foutjes uit de drukproef kunnen halen, daar ben ik jullie heel dankbaar voor. Het is best gek om te zien dat ik in de drukproef foutjes zag staan, die ik in mijn manuscript over het hoofd heb gezien. Ook komt het voor dat we alle vier hetzelfde foutje vinden, dat is alleen maar goed. Op maandagmorgen heb ik het manuscript naar de drukker gestuurd en op dit moment wordt het eerste exemplaar gedrukt. Ik ga keihard duimen dat het boek op de mat ligt als Bert en ik, na zeven weken in Zweden, volgende week woensdag weer in Zeeland arriveren. Duimen jullie met mij mee?
Natuurlijk willen jullie nog een klein tipje van de sluier van St Michael's Mount. Zoals jullie al aanvoelen is Nicholas de mannelijke hoofdpersoon in het boek. Nicholas is een single dad, zoals dat met de Engelse tropes term wordt aangeduid. Dit is ook de enige keer dat ik het woord in mijn mond neem, want ik schrijf tenslotte in het Nederlands. Nicholas heeft niet zomaar Nicholas. Het is een ode aan Nicholas Sparks, de Amerikaanse bestsellerauteur van o.a. De wens en mijn favoriete boek van hem De brief. Dat boek heeft zeker voor inspiratie gezorgd voor St Michael's Mount. Nicholas is de enige mannelijke auteur van romantische verhalen van wie ik alle boeken in mijn boekenkast heb staan. Ik vind het zalig om me door hem te laten meenemen in verhalen vol lief en leed.
Nog drie weken!
Liefs,
Esther