Deze blog kon maar een titel krijgen en dat is Pencarrow. Nadat Sandra vorige week al aangaf dat ze het boek aan het herlezen was, verscheen het boek ook nog eens in de leescollage van Yvonne, die aangaf dat het samen met een ander boek haar favoriet was van januari. Waarop Miek aangaf dat het ook nog steeds haar favoriet van mij is. Wat is het toch met dat verhaal? Waarom raakt het zo veel lezers? Dat antwoord zou ik graag van jullie willen krijgen.
Deze week had ik last van opruimwoede. In mijn boekenkamer was het al sinds we terugkwamen uit Zweden een rommel, omdat er dertien bakken vol boeken naar Zweden zijn verhuisd. Tijd voor actie dus. Alleen komt van het een altijd het ander bij mij. Ik hou gewoon niet van rommel, als mijn huis schoon en opgeruimd is, voel ik me veel beter. Na de boekenkamer was de trapkast aan de aan de beurt, wat weer leidde tot het ordenen van de boeken in onze woonkamer. Kun je het nog volgen? Wat ik eigenlijk wil vertellen is dat ik, tijdens het opruimen, het gidsje vond dat ik in 2007 heb gekocht toen wij een bezoek brachten aan het landgoed. Dat was toch het moment dat mijn schrijfdroom werd aangewakkerd. Dat het nog tot 2019 duurde voordat ik daadwerkelijk aan het schrijven van Pencarrow begon, is een heel ander verhaal.
Heeft die opruimwoede geleid tot een stilstand in het schrijven van Midsommar? Nee! Ik ben al over de 68.000 woorden heen, dat betekent dus dat ik ruim 8.000 woorden heb geschreven in een week. Meer dan 1000 woorden per dag. Dat lijkt best veel, maar op een echte productieve dag zijn het er meer, terwijl er ook dagen zijn waarop er ineens ideeën in mijn hoofd ontstaan. Vaak zijn dat aanvullingen op stukken tekst die ik al veel eerder geschreven heb. Kortom; het gaat prima.
Minder goed, of liever gezegd minder snel, gaat het met het luisterboek van Zonsondergang. Met het inspreken ben ik tot hoofdstuk elf gekomen, alleen heeft Quinten minder tijd voor het editen en zijn computer is ook nog gecrashd tijdens het editen van het derde hoofdstuk. Hij heeft alles weer aan de praat gekregen maar opnieuw moeten beginnen, is natuurlijk niet leuk. Ooit komt het goed.
Bedankt voor al jullie lieve reacties op het nieuws dat Saskia en ik onze boeken samen gaan presenteren. Afgelopen week hebben we daarvoor leuke stappen gezet, maar het is nog te vroeg om het hoe en wat met jullie te delen.
Liefs,
Esther